De zin en onzin van cijfertjes

Vanmorgen een b'tje in de krant gelezen en het krantje van van mijn pensioen. Er waren drie onderwerpen die eigenlijk over hetzelfde gaan.

1. Volkskrant, Economie: Handel in CO2 emissierechten, om de bedrijven die veel CO2 uitstoten te stimuleren dit te verminderen.
2. Volkskrant, Economie: Commentaar Frank Kalshoven over lokale lasten en niet toenemende efficientie van gemeentelijke administraties.
3. Financieel toetsingskader (FTK) irt tot de waardering van de pensioen verplichtingen.

Cijfers worden steeds belangrijker om de transparantie en besturing te verbeteren. Dat is natuurlijk goed, maar we doen het eigenlijk omdat we andere onderliggende problemen blijkbaar niet kunnen besturen.

We missen (of vertrouwen niet op) de juiste mensen op de juiste plaats met

• Kennis van zaken
• Gezond verstand
• En vooral ook integriteit en oog voor het grotere geheel (maatschappij, milieu, mensen e.d.)

Dit soort dingen zijn natuurlijk vrijwel onmogelijk te meten, maar ik vind wel dat de cijfers die we gebruiken / maken hier tegen afgewogen moeten worden. Anders bestaat de mogelijkheid dat de cijfers het juiste lijken weer te geven, maar dat er ergens anders problemen door ontstaan. Bv pensioen fondsen die in jaren dat het beleggingsresultaat tegenzit door een tegenzittende economie, de premies moeten verhogen. En die moeten natuurlijk opgebracht worden door de mensen en bedrijven die het toch al moeilijk hebben vanwege de tegenzittende economie. Of enegrie bedrijven die gevaarlijke kerncentrales neer laten zetten op plaatsen waar ze de snelle inkomsten belangrijker vinden dan de risico's.

We kunnen dus alleen maar zekerstellen dat de cijfers en besturing langs de meetlat van de juiste mensen op de juiste plaats met ruim voldonde persoonlijke integriteit, leggen.